All the bad luck in the world

De reis begon goed. Lekker relaxed onderweg met Garo, alle boodschapjes verzameld en klaar waren we er weer voor. ’s Avonds saampjes op een gratis camping gekampeerd, geen problemen en heerlijk koel werd het weer ’s avonds. Dat had ik zo ontzettend gemist, ik kon zelfs m’n warme slaapzak weer gebruiken. De tweede dag van ons vertrek kwamen we aan in Exmouth. Helaas waren er geen gratis kampeerplekken dichtbij en de campings verschrikkelijk duur. Een aardig meisje in het informatie centrum heeft me goed geholpen en vertelde me tussen de regels door dat mensen op het strand wel eens gratis kamperen. Prima idee!

Die middag ben ik dus gaan 4x4en met Garo. De banden half leeg laten lopen tot 20PSI en klaar waren we voor het zachte zand. Alles ging helemaal goed en uiteindelijk aan het eind van de middag ergens op ons privé strand het kamp opgezet.



De volgende ochtend wilde ik het strand volgen naar de andere kant van de baai. Toen ik uiteindelijk een weggetje had gevonden dacht ik dat deze naar de normale, betere weg zou leiden aan de andere kant van de baai. Dit bleek niet het geval. Deze weg bleek uiteindelijk terug naar de geasfalteerde weg te leiden. Ten eerste wilde ik hier eigenlijk helemaal niet heen. Ten tweede was deze weg verschrikkelijk slecht. Ik heb bomen van de weg moeten halen om erdoor te kunnen en soms kon ik niet eens echt zien waar de weg nou eigenlijk heen ging. Uiteindelijk toch zonder echt problemen aangekomen bij de geasfalteerde weg, de banden opgepompt en doorgereden naar de volgende bezienswaardigheden. We hebben aan de rand van een kloof (gorge) gereden en daarna er midden door, door de ‘canyon’.



Helaas was Garo niet toegestaan in het nationale park er vlakbij, dus heb besloten deze voor nu even over te slaan.

Toen we een scheepswrak vlakbij Exmouth aan het bekijken waren begon m’n linker voorwiel raar te doen. Hij begon een soort van te trillen en te schudden, alsof hij los zat. Ik ben er die avond nog een stukje verder mee gereden naar een kampeerplek en ben er de volgende ochtend mee naar Coral Bay gereden, 150km verderop. Hier had ik met Ben en Natalie afgesproken. Ben begon die dag aan z’n reis naar Melbourne via de Westkust en we zouden elkaar dus waarschijnlijk weer ergens rond Coral Bay tegenkomen. Zij kwamen er die middag aan nadat ik al een paar uurtjes op het strand had doorgebracht en had gesnorkeld. Het strand bij Coral Bay is net paradijs.



Het zand is ontzettend wit en het water is zo helder dat je het van kleur ziet veranderen. Het begint lichtblauw en dan steeds donkerder hoe verder je kijkt. Je kan er ook vanaf het strand snorkelen op het Ningaloo Reef. Hier heb ik die middag en de volgende dag ontzettend veel koraal en verschillende vissen gezien. We waren de volgende morgen op zoek naar schildpadden die we helaas niet hebben gevonden.
Ik heb de nacht in Coral Bay voor het eerst sinds tijden weer doorgebracht in een hostel. Nat en Ben sliepen daar, dus ik heb uiteindelijk ook besloten daar te slapen. Het was een ontzettend gezellige avond met z’n drieën.

De volgende dag heb ik toch maar even de automonteur moeten bellen. Het probleem met m’n wiel was serieus en ik kon er niet verder mee rijden. We dachten dat het de lager was die het had begeven, maar zeker wisten we het niet. Ben en Nat zouden achter me aanrijden naar het volgende stadje waar de automonteur er die middag naar zou kijken en hem de volgende dag zou maken. Daar aangekomen, na 300km heel voorzichtig rijden, bleek dat de hele as los zat en hij kon zo niet zeggen wat dat had veroorzaakt. Ik moest hem de volgende ochtend daar brengen en dan zouden ze tijd hebben om er goed naar te kijken.
Gelukkig kon m’n dag nog erger, want toen we even later boodschappen wilden gaan doen, was ik m’n portemonnee kwijt. Die bleek nog bij de bakker in Coral Bay te liggen. Nu heb ik ongeveer alles wel een keer verloren en dat mag van mij nu ook wel eens afgelopen zijn.

De volgende ochtend bleek het probleem met de auto de lager te zijn die in de diff zit, de inner CV joint lager. Dit gaat me nu uiteindelijk 502$ kosten. Het vervelendste is nog dat ze de onderdelen moeten bestellen en ik er het hele weekend op moet wachten. Hopelijk komen ze deze dinsdag binnen, dan kunnen ze het er binnen een uurtje op zetten en kan ik weer verder met m’n reis. Ik zit tot dan dus vast op een caravanpark in dit stadje wat ook niet echt goedkoop is. In ieder geval heb ik gratis wifi en een douche wat fijn is.

Ook heb ik werk gevonden vlakbij Perth waar ik volgende week zondag begin met werken. Ik zat heel erg te twijfelen of ik het baantje wel aan moest nemen aangezien ik graag alles tussen hier en Perth ook op m’n gemakje wil zien, maar ik moet wel. Het geld begint aardig op te raken, zeker met dit auto ongelukje erbij. Waarschijnlijk rij ik weer een stukje noord na m’n werk daar om alles te zien wat ik heb gemist, ik kijk tegen die tijd wel wat ik doe. Eerst maar eens een tijdje in Perth werken.