Hermidale - a lot

Ein-de-lijk mocht ik ontbijtdiensten gaan draaien. Dat betekent van 4 uur ’s ochtends tot half 11 werken en daarna de rest van de dag vrij, heerlijk. Eindelijk wat vrije tijd en eindelijk tijd om wat outback dingen te doen hier in plaats van de hele dag opgesloten te zitten in de pub. Het enige rotte was, dat het van maandag tot donderdag was en vrijwel iedereen aan het werk was, bummer.. Ik heb aan zeker 90% van de populatie hier gevraagd of ze tijd hadden om iets te gaan doen, te gaan schieten of whatever, maar helaas. Het werd dus vooral relaxen deze dagen en wachten op de volgende ontbijtshift. Donderdagochtend vroeg ik Nath en Jamie wat het plan was voor morgen, welke shift ik zou krijgen en wie er op ontbijt zou gaan. De vraag terug was of ik nog een dagje langer ontbijtdienst kon draaien. Zeker weten dat ik dat wel wilde. Het zijn een stuk minder uurtjes en vrijdagavond was er  een feest, alvast voor kerst iets. Het zou mega druk worden (ongeveer 100 mensen) en dat betekende dat ik zelf ook mee kon feesten en de dag daarna ‘uitslapen’ omdat ik barshift zou hebben vanaf half 11. Het was best een aardig feestje, ik was helaas te laat om de kerstboom aan te zien gaan, maar het was mega gezellig met alle gasten en heb me prima vermaakt. Er werd me alleen wel die avond gevraagd of ik alsjeblieft de volgende ochtend nog een dag ontbijt wou draaien, omdat de rest allemaal tot 12 uur moest werken en 1 van hen dan om 4 uur weer moest beginnen. Niet dat ik veel eerder dan 1 uur naar bed ging, maar ik zou het wel doen. Bernsey had me uitgenodigd de volgende ochtend te komen helpen zijn varkens te slachten. Geen idee of ik zo iets wel wou zien, laat staan erbij helpen. Ik had hem beloofd dat ik erover na zou denken en anders na m’n ontbijtdienstje wel zou komen. Nick had hem beloofd om te helpen en ik had besloten om in ieder geval even te gaan kijken en maar te zien of ik het aan kon.

Het was die zaterdagochtend redelijk zwaar om uit bed te komen na 2,5 uur slaap en een klein beetje teveel alcohol de avond ervoor. Het was ook nog eens een disaster-breakfast. Er kwamen een aantal gasten binnengewandeld die ontbijt wilden met een aantal biertjes. Normaal gesproken geen probleem, maar je mag in Australië geen alcohol schenken aan dronken mensen en deze gasten waren obvious veel te dronken. Een van de gasten werd nogal agressief en begon tegen me te schreeuwen, bijdehand te doen en haalde het bloed onder m’n nagels vandaan. Uiteindelijk m’n baas maar gebeld en toen na een ontzettend schijnheilig betoog van die gast naar m’n baas bleek dat hij toch echt geen alcohol kreeg, is hij schreeuwend, vloekend en half met stoelen smijtend weg gegaan en gelukkig niet meer terug gekomen. Toen om half 11 eindelijk deze bizarre shift over was en de andere meiden kwamen, ging ik redelijk zenuwachtig richting Bernsey. Daar aangekomen bleek dat ze al een uur klaar waren met slachten en zaten ze met z’n allen gezellig aan het bier. Nick liet me de varkens zien en vertelde me wat ze er allemaal mee hadden gedaan. Die beesten hebben het beste leven ever gehad voordat ze geslacht werden, maar toch, om ze daar in een coolroom te zien hangen zonder ingewanden of hoofd is toch redelijk raar. Aan de andere kant vond ik het ook best jammer dat ik het had gemist. Het is iets wat je niet snel ziet en ik ben onder andere in Australië om dingen mee te maken die ik thuis nooit mee zou maken. Bernsey vertelde me later dat ze er de volgende dag nog 13 moesten slachten, dus als ik ’s middags zou komen zou ik het kunnen zien. Ze besloten die ochtend om ’s middags te gaan Yabby-en, en Nick en ik mochten meekomen als we wilden. Yabby’s zijn een soort garnalen die in damwater leven. We zouden ze ’s middags gaan vangen op Mark’s boerderij en daarna ’s avonds opeten. Zeker weten dat we dat wel mee wilden maken. Ik zou het mega gaaf vinden om als ik aan het reizen ben een keer een eat-what-you-can-catch-day te houden. Dit zou dus een mooi iets zijn om alvast mee te maken.

Ongeveer een uur later als dat ik daar aan kwam, ik denk dat het ongeveer 12 uur was, kwamen Alisha en Denise ineens aanlopen. Ze waren ontslagen. Ergens had ik het wel aan zien komen, er waren nu 5 meiden, Mark had al een aantal keer in een dronken bui gezegd dat ie allang had verwacht dat er geen 5 meer zouden zijn en er was gewoon veel te veel gezeik tussen hen en Nath en Jamie. Het is echt belachelijk hoe ze de Duitse meiden hebben behandeld. Sowieso hoe ze al hun personeel behandelen hier, het is alles behalve menselijk en ze denken alleen maar aan zichzelf. Als ik een ding heb geleerd hier in de outback, is het wel dat ze backpackers hier in Australië zoveel mogelijk gebruiken als ze maar kunnen. Je werkt veel te veel uur voor veel te weinig geld. Ik vind het ook echt totaal niet de schuld van die meiden en als ik hoorde hoe het was gegaan, sloeg het ook totaal nergens op. Nath durfde zelfs te zeggen dat ze binnen 10 minuten weg moesten zijn en waar ze naartoe gingen moesten ze zelf maar uitzoeken. Hoe kan je dat iemand aandoen? Er komt hier 1 keer per dag een bus richting Dubbo, die altijd ’s ochtends komt en ze dus al hadden gemist. Belachelijke mensen zijn het. Ik had zoveel zin om terug naar de pub te gaan, ongelooflijke ruzie te maken, te zeggen wat ik ervan vond en zelf ook ontslag te nemen zodat ze goed in de zeik zaten en nog maar 2 meiden hadden, die overigens totaal niet weten wat werken is, elke 5 minuten 2 minuten rookpauze houden en niks serieus nemen. Ze drinken alcohol in hun middagpauze, ’s avonds voordat ze klaar zijn met werken en toen ik die middag terug in de caravan kwam, was 1 van hen zelfs een joint aan het rollen terwijl ze daarna nog moesten werken.
Ik wist echt niet wat ik moest doen, het duurt waarschijnlijk nog een week of misschien 2 voordat we hier weg kunnen en dat zou me dus 350-700 dollar schelen als ik ontslag zou nemen. Plus dat ik dan moet betalen voor m’n eten en drinken, wat ik liever pas wil gaan doen als ik hier weg ga. Toen ik een uurtje of 2 later terug naar de pub ging om wat te eten, me gauw om te kleden en te vertrekken om te gaan Yabby-en, vroeg Jamie of ik had gehoord wat er was gebeurd en of ik nog wilde blijven. Ik vertelde hem dat ik het niet goed wist en dat ik hem wel zou laten weten of ik nog wilde blijven. Hij gaf me een aanbod om wat meer uurtjes te maken voor wat meer geld per dag. Ik zou ontbijt blijven draaien, ’s middags van 2 tot half 4 werken en ’s avonds de afwas doen van 7 tot half 8. Dat betekent dus 2 uur meer werken, voor 25 dollar meer per dag. Ik zei dat ik erover na zou denken en er later op terug zou komen. Toen ik er later een gesprekje met Jamie over had, besloot ik het maar gewoon te doen. We spraken af dat als ik iets wilde gaan doen die dag, dat ik alleen ontbijt zou draaien en anders de extra uren mee zou pakken. Prima deal eigenlijk, ik maak nog minder uren dan die andere meiden en krijg er meer voor. Het zouden alleen deze shit-bazen niet zijn, als ze de regels niet 100x zouden veranderen. Later werd het de afwas doen van 7-8, en na de eerste dag die uren te hebben gewerkt, werd het weer veranderd in de afwas doen tot de keuken is gesloten wat tot kwart voor 9/9 uur betekent. Ik zou het eigenlijk niet moeten pikken en er wat van moeten zeggen, maar ik word zo moe van die mensen. Als je met hen praat, draaien ze alles zo om dat zij altijd gelijk hebben en je er eigenlijk niks tegenin kan brengen. Ik ben het er nog steeds niet mee eens, maar hoop hier binnen een week weg te zijn dus heb besloten om maar op m’n tong te bijten en dat extra geld mee te pakken. Ik ga ze ook echt niet waarschuwen voordat ik weg ga. Denk dat ik het ze 10 minuten voor ik vertrek vertel en ze daarna de moord laat stikken.

Het Yabby-en die zaterdagmiddag was ontzettend leuk. De Duitse meiden waren ook mee gekomen, dus ik was samen met hen, Nick, Bernsey, Jeremy, Mark en Jeremy’s honden. Dat zijn trouwens echt topbeesten. Een van die honden, Tillie, is zo geweldig, echt een mega lief beest. Alisha en Denise zaten eigenlijk de hele tijd half depressief aan de kant en wilde niet echt iets doen of überhaupt het water in. Na een uurtje heeft Mark ze ook weer terug gebracht omdat ze het echt niet leuk vonden. Ik snap ergens wel dat ze zich zo voelden na wat er was gebeurd, maar misschien is het juist beter om dan gewoon de lol ervan in te zien en je erover heen te zetten. Mij kon die middag echt niks me meer schelen na alles wat er was gebeurd en toen we daar aankwamen ben ik ook gewoon lekker in m’n ondergoed het water in gedoken. Eindelijk weer wat plezier gehad hier en het was echt een mega leuke middag uiteindelijk. ’s Avonds de Yabby’s gekookt en gegeten en afgesproken om de volgende dag weer te gaan Yabby-en in Nymagee. Dat is een plaatsje hier 70 km vandaan en daar konden we waarschijnlijk veel grotere Yabby’s vangen. Die avond weer maar 4 uurtjes geslapen omdat ik weer ontbijtdienst had de volgende ochtend, maar dat zou wel goed komen. Op zondag kan ik om 8 uur de pub al sluiten, dus daarna weer gauw naar Bernsey gegaan om naar de dam in Nymagee te crossen.

Dat was echt mega gaaf. Het was ongeveer 40 minuutjes rijden en Jeremy had een soort matrasje achterin de Ute gelegd, waar Nick en ik op konden chillen samen met de honden terwijl we daar naartoe reden. Het is echt onbeschrijfelijk wat een magisch, super en chill gevoel dat is om achterin een Ute te relaxen tijdens de rit. Daar aangekomen bleek dat we daar eigenlijk illegaal waren, het was het land van een andere boer en we moesten dus mega erg oppassen dat we niet betrapt werden door hem. Jeremy had wel gelijk de vorige dag, we hebben mega Yabby’s gevangen daar. Het zijn echt halve kreeften bijna, zo groot. Na 2 uurtjes zijn we met een volle eski weer terug gecrossed en terug bleek dat ik en Nick echt mega verbrand waren, maar dat is het allemaal wel waard.

Ik moest om 2 uur weer werken voor 1,5 uur en had Bernsey beloofd dat ik daarna naar hem zou komen om te kijken naar z’n varkens. Voordat ik terug naar m’n werk ging ben ik nog even bij de varkens gaan kijken en ik vond het toen al zo zielig. Ze waren echt nog niet zo groot en het zijn grappige beesten om te zien. Die neus is zo raar met die mond eronder als ze hem bewegen. Maar of ik nou kwam kijken ’s middags of niet, ze zouden toch wel worden geslacht. Om half 4 ben ik daarheen gegaan en waren ze net pauze aan het houden. Een half uurtje later gingen ze verder en ben ik op een afstandje gaan staan kijken. Nick schoot het varken dood, waarna het beest ontzettend begon te schokken en Jeremy het varken met een mes in z’n keel stak om het bloed uit z’n lichaam te laten lopen, in plaats van door heel z’n lijf. Toen ie afgespoeld was en op was gehouden met schokken, tilden ze hem op en legde hem in een bad met warm water van 70 graden. Toen ze dat levenloze lijf optilde om hem in bad te leggen hield ik het niet meer. Ik weet niet waarom, maar ik was echt in shock, begon te janken als een klein kind en kon het volgende half uur niet meer ophouden. Ik ben er van weg gelopen en met Tillie gaan knuffelen voor het huis van Bernsey. Ik vond het zo afschuwelijk om te zien. Na dat half uur ben ik weer terug gegaan en dacht ik dat ik het wel aan kon. Ik hield het zeker 10 minuten vol daar en begon toen weer uit het niets te janken. Het was echt verschrikkelijk om te zien. Als ze dat varken in het bad leggen, gaan ze met een ketting over z’n lijf om z’n vel ervan af te schrapen, daarna leggen ze hem op een soort tafel, waar ze de rest van het vel eraf schrapen met een soort mes. Daarna worden door z’n achillespees twee haken gestoken en hangen ze hem op aan een stang. Daar snijden ze het hoofd eraf, maken ze een rondje om z’n staart en snijden ze hem open via z’n buik, halen ze alle ingewanden eruit en spoelen hem af. Dan is hij klaar en wordt hij verplaatst naar de coolroom.
Ik heb de laatste tijd altijd gezegd dat al een dier zo’n goed leven heeft gehad en op deze manier wordt geslacht, ik het zou eten. Maar na dit te hebben gezien weet ik echt niet of ik me er nog wel aan ga houden. Binnenkort gaan ze het klaarmaken, dus ik heb nog even tijd om erover na te denken maar mèn, wat was dat verschrikkelijk.

Vandaag is de derde dag dat ik deze verschrikkelijke diensten draai. Gister heb ik in m’n pauzes alleen maar geslapen, had het echt even nodig. Morgen is Nick z’n 21e verjaardag, wat hoogst waarschijnlijk redelijk loose gaat worden, dus ben vandaag ook maar alvast wat aan het bijslapen. Ben van plan om vanavond redelijk op tijd naar bed te gaan, wat zo goed als onmogelijk is als je toch om 4 uur weer moet beginnen met werken, maar waarschijnlijk gaat dat toch niet lukken. Ach, ik overleef het ook wel met maar een paar uurtjes slaap. Ik slaap wel bij op de weg naar Melbourne, leaving Hermidale ASAP.