Schiphol is where the backpack magic begins

Onderweg naar Schiphol besefte ik nog steeds niet dat ik straks in Australië ben. Alleen, in een vreemd land, waar ik niemand ken, nog niks gepland heb en helemaal m’n eigen weg moet vinden. Ook zonder dat ik even op maps kan zoeken waar ik nu precies ben. Super raar. Toen ik in had gecheckt en afscheid aan het nemen was, drong het steeds meer tot me door dat ik écht m’n droom avontuur ga beleven, en écht voor een hele tijd naar Australië ga! Nu maar hopen dat ik wat mensen leer kennen, en ik het er naar m’n zin ga hebben.

Dit bleek gelukkig meteen al geen probleem te zijn. Net na de douane werd ik al aangesproken door een wat oudere man: ‘Dus jij gaat een rondje Australië doen?’ Hij bleek John te heten en gaat tot ongeveer het voorjaar reizen door Thailand, Laos en Cambodja. Supergaaf ook. Nadat we samen een kop koffie hadden gedronken was ik al een stuk wijzer en kreeg ik er steeds meer zin in. Hij bleek in hetzelfde vliegtuig als ik te zitten en al vaker te hebben gereisd, door India. Hij kon me dus mooi meteen wat tips meegeven over het backpacken.

Na nog een aantal rondjes op Schiphol en wat eten te hebben gehaald was het tijd voor het boarden. Na de handbagage controle zag ik John weer en hij zei me dat ik even met een meisje en haar vriend moest gaan praten. Zij zaten ook in hetzelfde vliegtuig en waren ook onderweg naar Sydney. Ik moest ze gewoon aanspreken, een beetje brutaal zijn mag wel werd me verteld. Ik ben tegenover ze gaan zitten en er ontstond gelijk een leuk gesprek. Zij, Kim en Rene, zijn inderdaad ook onderweg naar Sydney en gaan daar een maand met een camper rondreizen door Australië. Daarna een maand in Nieuw Zeeland en daarna nog een maand in Thailand. Ook zij moeten een halve dag in Taipei wachten en nog inchecken naar Sydney, dus misschien dat ik wel even met hen Taipei in kan gaan.

Ik schrijf dit terwijl ik boven Turkije vlieg. We zijn dus al een aantal uurtjes onderweg, nog 8 te gaan. Het is best goed te doen hier, naast me zit een aardig  zakenman en er zit niemand achter me waardoor ik lekker m’n stoel achteruit kan doen zonder dat ik iemand lastig val. Het enige jammere is dat ze de airco op de vriesstand hebben gezet, waardoor ik nu al snotjeverkouden ben..

Nooit gedacht dat ik nu al met zoveel mensen een goed gesprek zou hebben gehad en ik door hen alleen maar zoveel meer zin in m’n reis krijg en zoveel meer vertrouwen er in heb. Het aanspreken van en een praatje maken met vreemde mensen is zo makkelijk hier. Als ze zien dat je een backpacker bent is een ‘Hallo’- en ‘Waar ga je naartoe’-praatje al gauw gemaakt. Gaat helemaal goed komen hier! :)