What's going on in Hermidale

So, I’m still in Hermidale..
Het wordt echt steeds leuker om hier te zijn. Ik kan het steeds beter met de mensen vinden, iedereen wil dingen voor me regelen, me dingen laten zien hier in de buurt en iedereen wil je helpen als ze dat eventueel zouden kunnen. Ik kan zelfs misschien m’n 2nd year visa hier halen! Nog geen idee of ik het nodig ga hebben, maar altijd fijn om het achter de hand te hebben.

De laatste week is er redelijk veel gebeurd hier, voor Hermidalese begrippen. Ik kreeg er afgelopen vrijdag eindelijk een nieuw caravangenootje bij. Dat betekent dus dat er ook 1 van ons drieën ontbijt kon gaan doen, waardoor diegene dus een hele middag vrij is daarna en kan doen wat ie wil. Superfijn, want dan kúnnen we eindelijk eens iets meer zien van Hermidale en de omgeving in plaats van bijna 24/7 in de pub aan het werk te zijn. Ik keek er helemaal naar uit en hoopte dat het een beetje een aardig meisje was, ik moet er wel een caravan mee delen namelijk. Ze heet Camellia, komt uit de UK en is een schat van een meid. De leukste en aardigste meid die ik tot nu toe hier in Australië heb ontmoet. Ze hoefde die avond dat ze aan kwam niet te werken en heeft zichzelf de hele avond met de locals en de Engelse boys vermaakt. Ze voelde zich wel een beetje eenzaam, voordat ze naar hier kwam was ze constant bij familie geweest in Brisbane en dit was het eerste moment dat ze echt op d’rzelf was. Ik snapte het helemaal omdat ik mezelf ook zo voelde toen ik in Sydney aankwam en probeerde d’r een beetje op d’r gemak te laten voelen. Cam bleek nog geen ervaring te hebben in de horeca wat ik wel een beetje shocking vond. Ik had het er met m’n bazin over en zij zei dat ze het vooral heel belangrijk vindt dat iemand een goede persoonlijkheid heeft, de skills leert ze vanzelf wel. En zo moeilijk is het nou ook weer niet hier in de pub..
De volgende ochtend ruilde we van shift en werd ik de ‘extra person’, Cam begon eerst achter de bar en ik moest haar helpen en alles leren. Mèn, wat een gedoe. Het is een schat van een meid, maar werken kan ze echt niet. Na een dag wist ze nog niet wat het verschil is tussen een scooner (groot glas) en een middy (klein glas), ze was constant aan het klagen dat ze het niet leuk vond, dat ze niet wist hoe alles moest, dat ze moe was, zere voeten had, blablabla. Ze is ook ongeveer 15 keer weggelopen omdat ze zich zo rot voelde dat ze moest huilen, juist terwijl iedereen d’r zo goed hielp en het d’r echt mega naar d’r zin probeerde te maken. Ik was echt mega benieuwd wat dat moest gaan worden. De volgende ochtend vroeg ik haar hoe ze zich er nu over voelde en ze zei dat het beter ging, ze had weer moed om het te leren en zag er niet tegenop om te gaan werken. We waren al vanaf half 11 bezig met opstarten, wat je normaal in 1,5 uur goed kan hebben gedaan, maar waren er om 1 uur nog mee bezig. Ik begon het een beetje zat te worden dat ze zo sloom aan het doen was, dat ik besloot d’r te helpen en er een beetje tempo in te gooien. Toen ik een krat met drinken op wilde tillen, wilde ze het me bijna verbieden om te doen. Volgens haar was ie veel te vol en kon ik m’n lichaam er echt heel erg mee beschadigen als ik zulke zware dingen ging tillen. Kom op zeg, zo zwaar is het niet en ik moest er 15 meter mee lopen. Nadat we eindelijk alles hadden bijgevuld, vertelde ik haar dat we de dode vliegen uit de raamkozijnen op moesten ruimen met een servetje, ik liet haar zien hoe we dat altijd doen en ze vond het zo goor (wat het ook is) dat ze weer vroeg of ik d’r even 10 minuten wou geven en op de bar wou letten. Toen ze terugkwam vertelde ze dat ze weg wou, ze wilde weten hoe ze daar weg kon komen want ze kon dit werk echt niet doen. Ze is dezelfde middag nog vertrokken, en wij bleven weer met z’n drieën achter..

Dus, we zitten nog steeds met z’n drieën hier ‘opgesloten’ en kunnen nog steeds niet echt iets gaan doen. Ik wil mega graag een keer naar de Zoo in Dubbo, dat is een mega grote en goede heb ik gehoord, maar dat kan dus helaas nog niet.. Ondertussen maak ik ook wel gewoon leuke dingen hier mee hoor. Ik heb al een beetje leren poolen en een paar dagen terug kangaroo’s gaan spotten ’s nachts. Ik was klaar met werken en met Nick aan het praten, of eigenlijk vooral aan het klagen dat ik al 2 weken in Australië was en nog steeds geen kangaroo had gezien. Toen maar besloten om een rondje te gaan rijden in hun campervan en ik heb 4 levende en 1 dode gezien die nacht. Ze huppen hier gewoon over de straat ‘s nachts en er zijn er echt mega veel. Ik heb er zelfs nog bijna een aangereden omdat ie tegen de zijkant van de van aan kwam huppen, maar gelukkig veranderde hij op het laatste moment van richting.

Wat ik dus niet wist, en ik denk veel mensen niet weten, is dat de kangaroo’s en wilde varkens hier een soort ongedierte zijn. Overdag schuilen ze in de bush, om als het donker wordt naar het land van de boeren te huppen en daar alles te vernielen en de oogst te stelen. Ik ben ook al uitgenodigd om een keer mee te gaan ‘piggen’ en denk dat ik het nog wel een keer mee wil maken voor ik hier weg ga. Je gaat dan of met honden op varkens jagen, de honden grijpen de varkens en jij steekt ze dood, of je gaat op varkens en kangaroo’s jagen met een geweer. Ik ga ook nog leren schieten, is wel handig voor ik echt ga jagen. En morgen waarschijnlijk tractorrijden.

Ik kan het nu mega goed vinden met 3 Engelse gasten die hier vaak komen. Ze hebben eerst 3 maanden in Nyngan gewerkt en een huis gerenoveerd voor hun 2nd year visa en vanaf deze week komen ze hier in de pubs de toiletten renoveren. Daarna blijven ze of nog een tijdje hier of ze gaan richting Melbourne en misschien dat ik dan een tijdje met ze mee ga reizen. Nog geen idee hoe dat gaat gaan met z’n vieren in een campervan, maar komt vast goed. Ben echt blij dat ik een beetje maatjes heb gemaakt en misschien zelfs even met ze mee kan reizen. Ik heb ook al een paar telefoonnummers verzameld van mensen die me willen helpen als ik daar ergens in de buurt ben, in Perth, Byron Bay en ergens tussen Melbourne en Adelaide. In Byron Bay kan ik op het strand paardrijden, tussen Melbourne en Adelaide paardrijles krijgen en door de canyon daar rijden en in Perth willen ze me laten zien wat er allemaal te beleven is en me op weg helpen daar. Mensen hier in Australië zijn zo anders qua instelling, niks geen haast en gestress, gewoon chill en als iets vandaag niet gebeurd dan morgen of over 2 maanden wel.